ในปี 2019 US FDA ได้ประกาศข้อเสนอใหม่ที่ระบุว่าในบรรดาส่วนผสมที่ออกฤทธิ์ของครีมกันแดด 16 ชนิดในตลาดสหรัฐฯ ในปัจจุบัน มีการเติมซิงค์ออกไซด์และไททาเนียมไดออกไซด์ลงในผลิตภัณฑ์ครีมกันแดดว่า “GRASE” (โดยทั่วไปถือว่าปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ)PABA และ Trolamine Salicylate ไม่ใช่ ”GRASE” สำหรับใช้ในครีมกันแดดเนื่องจากปัญหาด้านความปลอดภัยอย่างไรก็ตาม เนื้อหานี้ไม่อยู่ในบริบท และเป็นที่เข้าใจกันว่าสารกันแดดแบบกายภาพ - นาโนซิงค์ออกไซด์และไททาเนียมไดออกไซด์เท่านั้นที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพในส่วนผสมที่ออกฤทธิ์ของสารกันแดด สารกันแดดชนิดเคมีอื่น ๆ ไม่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพความจริงแล้ว ความเข้าใจที่ถูกต้องคือ แม้ว่าองค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาจะถือว่านาโนซิงค์ออกไซด์และไททาเนียมไดออกไซด์เป็น "GRASE" แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสารกันแดดชนิดเคมีอีก 12 ชนิดไม่ใช่ GRASE แต่ก็ยังขาดข้อมูลความปลอดภัยเพียงพอที่จะแสดงให้เห็น .ในขณะเดียวกัน องค์การอาหารและยายังขอให้บริษัทที่เกี่ยวข้องให้ข้อมูลสนับสนุนด้านความปลอดภัยเพิ่มเติม
นอกจากนี้ องค์การอาหารและยายังทำการทดลองทางคลินิกเกี่ยวกับ “การดูดซึมครีมกันแดดผ่านผิวหนังเข้าสู่กระแสเลือด” และพบว่าสารออกฤทธิ์ของครีมกันแดดบางชนิดในครีมกันแดดหากร่างกายดูดซึมในระดับสูงอาจทำให้เกิดปัญหาสุขภาพได้เสี่ยง.ทันทีที่มีการเผยแพร่ผลการทดลองก็เกิดการถกเถียงกันอย่างกว้างขวางทั่วโลก และค่อยๆ ก่อให้เกิดความเข้าใจผิดโดยผู้บริโภคทั่วไปที่ไม่รู้ความจริงพวกเขาเชื่อโดยตรงว่าครีมกันแดดสามารถเข้าสู่กระแสเลือดและไม่ปลอดภัยต่อร่างกายมนุษย์ และแม้แต่ฝ่ายเดียวก็เชื่อว่าครีมกันแดดเป็นอันตรายต่อสุขภาพและไม่สามารถนำมาใช้ได้
มีรายงานว่า อย. ได้คัดเลือกอาสาสมัคร 24 คน แบ่งเป็น 4 กลุ่ม และทดสอบครีมกันแดดที่มีสารกันแดด 4 ชนิดในสูตรประการแรก อาสาสมัครให้ 75% ของผิวกายทั้งหมดตามปริมาณมาตรฐาน 2 มก./ตร.ซม. วันละ 4 ครั้งเป็นเวลา 4 วันติดต่อกันเพื่อใช้ครีมกันแดดจากนั้นทำการเก็บตัวอย่างเลือดของอาสาสมัครเป็นเวลา 7 วันติดต่อกัน และตรวจหาปริมาณครีมกันแดดในเลือดการศึกษาพบว่าพื้นที่ผิวของผู้ใหญ่ประมาณ 1.5-2 ㎡สมมติว่าค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 1.8 ㎡ ถ้าคำนวณตามปริมาณมาตรฐาน ครีมกันแดดที่อาสาสมัครใช้ d จะอยู่ที่ประมาณ 2×1.8×10000/1000=36g ในการทดลอง และปริมาณ 4 ครั้งต่อวันคือ 36×4= 144ก.โดยปกติแล้ว ผิวหน้าจะมีพื้นที่ประมาณ 300-350 ตร.ซม. การทาครีมกันแดดเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะปกป้องได้ตลอดทั้งวันด้วยวิธีนี้ ปริมาณการใช้งานที่คำนวณได้คือ 2×350/1000=0.7 ก. แม้ว่าจะรวมการทาสีใหม่แล้ว ก็จะอยู่ที่ประมาณ 1 .0 ~1.5 ก.ถ้าใช้ปริมาณสูงสุด 1.5 กรัม การคำนวณคือ 144/1.5=96 ครั้ง และปริมาณครีมกันแดดที่อาสาสมัครใช้ติดต่อกัน 4 วันคือ 144×4=576 กรัม ในขณะที่ปริมาณครีมกันแดดที่คนธรรมดาใช้ต่อวันสำหรับ 4 วันเท่ากับ 1.5×4=6g.ดังนั้นความแตกต่างระหว่างปริมาณครีมกันแดด 576 กรัมและ 6 กรัมจึงมีมากและเห็นผลชัดเจน
ครีมกันแดดที่ทดสอบโดย FDA ในการทดลองนี้คือ benzophenone-3, octoclilin, avobenzone และ TDSAในหมู่พวกเขา มีเพียงข้อมูลการตรวจจับของเบนโซฟีโนน-3 เท่านั้นที่เกินค่าที่เรียกว่า "ค่าความปลอดภัย" ประมาณ 400 เท่าเกินมาตรฐาน ออกโตไครลีนและอะโวเบนโซนไม่เกิน 10 เท่า และไม่พบกรด p-xylylenedicamphorsulfonic
ตามทฤษฎีแล้ว การใช้ครีมกันแดดที่มีความเข้มข้นสูงอย่างต่อเนื่องจะทำให้เกิดผลสะสมไม่น่าแปลกใจที่แม้แต่ครีมกันแดดจะถูกตรวจพบในเลือดภายใต้สภาวะการทดสอบที่รุนแรงเช่นนี้ครีมกันแดดได้รับการอนุมัติและใช้มานานกว่าทศวรรษ หลายประเทศมีการควบคุมครีมกันแดดเป็นยา และจนถึงขณะนี้ยังไม่มีข้อมูลการวิจัยเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าครีมกันแดดมีผลข้างเคียงอย่างเป็นระบบต่อร่างกายมนุษย์
เวลาโพสต์: Sep-09-2022
